Montag, 08 Februar 2016 00:00

Wormersdorf bleibt Wormersdorf

 

Jakob Fassbender
Heimatmarschgesang

1.)

Dat Levve - deit jevve,- de Minsche Krütz on Leid
Mir evve, - don häffe,- die Gläser voller Freud.
Mir laache,- on maache,- met keinem Mensche Stritt.
Mir singe,- on springe,- weil dat uns besser litt.

Lott brumme,- die Dumme,- hück suffe mir ons voll.
Nit muuze,- on uuze,- hück sen mir radedoll.
Dat Racke,- on Placke,- dat kütt noch fröh jenooch.
Die Sorje - für morje,- hück sen mir grad em Zoch.
XXXXXXXXXXXXXX
Denn - im Land der Liebe ist es wunderschön.
Nir-gendwo kann man so schöne Mädchen sehn.
Ja,- voll Freud möchs Du partout et Rad noch schlohn.
Kanns Du met su nem Kind am Ärm nom Tomberg john.

Ob op - dem Kantenberg, ob en der Mörmerlsbaach,
hät - bestimb Dich jedes Mädche anjelaach.
Von - dem Wiggegrave bis an de Köhbröck,
in alle Stroße häs Du bei de Mädche Glöck.
XXXXXXXXXXXXXX
Jangk des Sonndags nom Kapellepäädche,
treffs Du janz bestimb e lecker Mädche.
Halt dat Kind ens ööntlich leev - on dann bes Du jewess,
Dat Du e Büzzche häs - schon an der Weiherwess.

Jangk dan durch dä Kalek nom Waldkapellche,
halt och met dämm Kind e nett Verzällche.
Und dann kommb die Liebe schnell -
Bestimmb am Waldhotel.

Stoot Ihr janz verlieb am schwazze Krüzzje,
kriß Du janz bestimmb e lecker Büzzje.
Doch ne echte Wormersdorfer Jong - dä es jalant,
dä hällt sich fein charmant,- bes en de Wielekant.

Wööd Ihr jähn allein, dann mööd Ihr däue,
no dämm Tonneberg, nom alle Weiher.
Doch Ihr sett bestimmb allein
nur an dämm „Iser Stein“.

 

2.)

Dat Annche,- Susannche,- steiht lang schon en dä Dür.
Et Minche,- un Trinche,- die hann jo hück jet für.
Dat Nettche,- on Kättche,- die schlüßen sich net us.
Selevs Aula,- un Paula,- kein Minsch bliev hück em Huus.

Dat Liesche,- un Niesche,- dat wirf sich in dä Staat.
Dat Stingsche,- on Tringsche,- senn och ald lang parat.
Dat Billsche,- on Zillsche,- han schon dat Müülche spitz.
Mäm Schängsche - am Händ-sche,- wedd en dä Bösch jeflitz.
XXXXXXXXXXXXXX
Op - dämm Düsterpäädche en dä Griese Heck,
Wed - no Häzzensloß jeknutsch, jebütz, jeleck.
Su - jätt määt me doch net op der Tombergwess,
e Büzzje schmeck am beste wo et düster es.

Durch - dat Schlangepäädche jetz de Berg erop,
an - dä jolde Weeg em Pötz dat Häzz noch klopp.
Doch - dat määt doch nix däm Mättes on däm Wien,
die klömmen noch zum Övverfluß op die Ruin.
XXXXXXXXXXXXXX
Sonndags jon dann all die decke Buure,
dörch die Felder jett nom waaße luure.
On dann han se Freud,- steiht dat Onkrutt net ze ärch,
von dä Eppendörbe Kirch - bes aan dä Kuckelsberch.

Griefen dann och av on zo nom Täschje,
denn do han se mieets e zünftig Fläschje.
Luuren dann nom Stäänekrom,
Jrad wie nen Astronom.

Häs Du Sonndags Meddags jet jeschloofe,
kütt bestimmb dä Nopersch-Hin dech roofe.
Loß mech nit allein,- komm jangk met dä Wääch es kuet,
Ech han noch net om Huet,- die Knorre anjeluet.

Keiner maag däm Nooper dat verwehre,
doch et Ovends treffen sich die Hääre,
en de Weetschaff Mann für Mann
beim Buureskat on op dä Kegelbahn.

Schönes Kind, was schaust Du denn so trübe,
das ist keine Art im Land der Liebe,
Schau die Sieben Berge, schau die Landskron wunderbar,
schau hin zu Rhein und Ahr,- vom Tomberg hell und klar.

Lass doch all die Andern -
in die Ferne wandern.
Glücklich kannst nur Du allein -
im Land - der Liebe sein.

 

3.)

Als Quante,- mer rannte,- der Berch erav on erop
Hück si´mer - noch immer,- jenau su doll em Kopp.
Op Jugend,- vell Tugend, han mir net noh gefrog,
Mir Fäzze,- han Häzze - wie Gold - on mir sen klooch.

Mir wesse - zu stösse, stellt sich jet in der Weg.
Mir roppe - on kloppe, - on wehren uns net schläch.
Mir schmieße - on rieße - de Bäum noch us der Ääd.
Su däftig,- su kräftig,- grad wie et stärkste Pääd.
XXXXXXXXXXXXXX
Dobeii - hät ons - noch emmer jot geschmeck,
drüjje Quallmann,- wie och Ääzezupp met Speck.
Mir senn stärk,- och en der allergrüßte Nuht,
Wenn mir nur han en Botterram met Rööpekrutt.

Lustig sen mer,- weil am Berg ons Kinderstuff.
Kräftig wohte mir em Bösch met sengem Duff.
Weil die Wormersdorfer Kannebäcker sen,
hät jederen,- vom wieße Lehm,- en joode Stemm.
XXXXXXXXXXXXXX
Doröm söngt ihr Jonge, söngt ihr Mädcher
Brängt dem Tomberg all ühr schönste Leedcher.
Bliev der Heimat treu; - Jong – mer kann et net verstonn:
Wer möch wohl dat nur donn, - vom Tomberg fott ze jonn.

Denn Du kanns,- on möch´s och fähn Du loufe,
en der Welt deng Heimat nirgends koufe.
Do wo ob de Welt mer kom –
eß noch - dat Loch em Boom.

Schönes Kind, was schaust Du denn so trübe,
das ist keine Art im Land der Liebe,
Schau die Sieben Berge, schau die Landskron wunderbar,
schau hin zu Rhein und Ahr, vom Tomberg hell und klar.

Lass doch all die Andern -
in die Ferne wandern.
Glücklich kannst nur Du allein -
im Land - der Liebe sein.


Gelesen 5281 mal